စစ္သေဘာၤနဲ႔ လာသည္

(၁) အမ်ိဳးသမီး (အပ်ိဳ) ျဖစ္ရမည္။

(၂) ယခုႏွစ္မွ ဆယ္တန္းေအာင္သူ မျဖစ္ေစရ။

ေနာက္ႏွစ္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းအတြက္ Guide ေခၚဖုိ႔ရာ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမေလးက ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြပါ။ သူရဲ့ Guide အတြက္ ဒီႏွစ္မွ ေအာင္လာတဲ့သူကို မလိုခ်င္ပါ၊ သင္ေနတုန္း ေက်ာင္းသြားတက္ရင္ တဝက္တျပက္ ျဖစ္မွာစိုးတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းျပီးလို႔ Guide သီးသန္႔လုပ္ေနတဲ့ သူေတြထဲကလည္း အမ်ိဳးသား Guide ေတြ၊ လူၾကီးပိုင္း Guide ေတြနဲ႔လဲ မသင္ခ်င္ပါတဲ့။ အမ်ိဳးသမီးဆိုလည္း အပ်ိဳျဖစ္မွ အခ်ိန္ေပးျပီး ပိုဂရုစိုက္ႏိုင္မယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကး(ဂ်ီး)မ်ားပါတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ျပန္တုန္းက ညီမေလးနဲ႔ အစည္းေဝးထိုင္ရာက ေပၚထြက္လာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေျမွာက္ခဲ့ရတယ္။ တေန႔က ဖုန္းဆက္ေတာ့မွ သူလုိခ်င္တဲ့ အခ်က္လက္နဲ႔ ကိုက္ညီမွဳရွိတဲ့ Gudie အမ တစ္ေယာက္ကို အပ္လိုက္ပါျပီတဲ့။ တစ္ႏွစ္စာ အျပတ္ေပးရမယ္၊ တစ္ပတ္ေလးခ်ိန္၊ တစ္ခ်ိန္ႏွစ္နာရီ ဆိုျပီး သိရတယ္။ တစ္ႏွစ္စာကို ေလးသိန္းခြဲေလာက္က်ပါတယ္။ စာသင္တဲ့ Gudie အမက ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဟန္းဖုန္းနဲ႔ပါတဲ့။ အခ်ိန္ေတာင္ သိပ္မ်ားမ်ား ယူလို႔ မက်န္ေတာ့ပါတဲ့ဗ်ာ။ ေတာင္ငူက ဒီေန႔ Guide ေစ်းကြက္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။

Guide အေၾကာင္း စဥ္းစားမိေတာ့ ကိုယ့္တုန္းက Guide ဆရာေတြကို သတိရမိသြားတယ္။ ပထမဆံုးက ဆရာတစ္ေယာက္ စီစဥ္ေပးတဲ့ သာဂရျမိဳ႔က အကိုပါ။ သူ Guide လုပ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမက်ပါဘူး။ အဆင္မေျပဘူးပဲ ထားပါေတာ့။ အားနာစြာနဲ႔ပဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆရာမကို တစ္လွည့္ အကူအညီ ေတာင္းရတယ္။ ဒုတိယ Guide အကိုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထ-၂ ကပဲ ။ အိမ္ခ်င္းကလဲ နီးနီးေလး။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လဲ ေက်ာင္းမွာကတည္းက မ်က္မွန္းတန္းမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂လေလာက္လားပဲ သင္ရေသးတယ္။ အကိုက စစ္/ေဆး သြားတက္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ဆင္းရဲရေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က Guide ရွာရခက္တဲ့အျပင္ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ Guide ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ Guide ရဖို႔က ပိုခက္ပါတယ္။ Guide နဲ႔ အဆင္ေျပမွလည္း စာလုပ္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမဆီေျပးျပီး အပူကပ္ရျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အကိုသံုးေယာက္စုျပီး ဘာသာ (၉)ဘာသာကို ခြဲေဝသင္ေပးတဲ့ အဖြဲ႔ကေလးဗ်။ နာမည္ေပးထားေသးတယ္ "ညေမႊးပန္း" တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒီ ညေမႊးပန္းေလးနဲ႔ပဲ စာေမးပြဲၾကီး ျပီးတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ သင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကို သံုးေယာက္လံုးက တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔ႏွစ္တန္းက Senior ေတြ ျဖစ္လာမဲ့ YIT ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္လာလို႔ပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ဆယ္တန္းမွာ Guide ေခၚဖို႔ မစဥ္းစားထားပါဘူး။ မိဘေတြက ေခၚေပးခ်င္ေပမယ့္ က်ဴရွင္က ဝိုင္းမွာ တက္ထားေတာ့ အကုန္က် ပိုမ်ားထားလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေခၽြတာခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္တိုဘာလ ေရာက္ေတာ့ စာေမးပြဲလည္း နီးလာသလို Guide ေတြ အမ်ားဆံုး စေခၚၾကတဲ့ အခ်ိန္လည္းေရာက္လာတယ္။ မိဘေတြကလည္း စာေမးပြဲနီးလာေတာ့ Guide ေခၚေစခ်င္ျပီ။ တစ္ရက္ေတာ့ ထိုင္းက စစ္သေဘာၤၾကီးတစ္စီး ဝယ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းစတာ။ ေခါင္းရင္းအိမ္မွာ စေလာင္းတပ္ထားေတာ့ တစ္ေန႔လယ္မွာ စစ္သေဘာၤၾကီးျပရင္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ ဂဏန္းသံုးလံုးကို လွမ္းေျပာတယ္။ ထိုးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေျပာလိုက္မိတယ္။ အဲဒီဂဏန္း ေပါက္ရင္ေတာ့ Guide ေခၚသင္မယ္လို႔။ ႏွစ္ပတ္ဆက္ေတာ့ ထိုးလိုက္ရတယ္ဗ်ာ။

ထြက္လာတယ္ဗ်ာ။ ဒဲ့ ၾကီး ထြက္လာပါတယ္။ ကထိန္သကၤန္းကပ္ အလွဴလည္း လုပ္လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း Guide ေခၚေပးတာကို ျငင္းမရေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္း၊ က်ဴရွင္၊ ဆရာ၊ မိဘ အဖက္ဖက္က ပံ့ပိုးမွဳေတြ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပည့္စံုေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က စာက်က္ရင္ အရမ္းအိပ္ငိုက္ပါတယ္။ စာေျဖရင္ မ်က္စိသွ်မ္းပါတယ္။ အပ်င္းလည္း နည္းနည္းၾကီးတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာဆိုရင္ ဒီေလာက္ထိ အမွတ္ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမွာပါ။ (ဒီေလာက္ထိဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တဲ့ အမွတ္ေပါင္း ကိုသာ ဆိုလိုတာပါ။ မတရား ျမင့္မားေနတာ မဟုတ္ပါ)။ Guide အကိုေတြ ေသခ်ာျပင္ဆင္ မြမ္းမံေပးလိုက္လို႔ ရလဒ္ ပိုမိုေကာင္းခဲ့တာပါ။

အဲဒါေၾကာင့္ ထိုင္းက စစ္သေဘာၤအမွတ္ ၄၁၃ ကို ကူးတို႔အျဖစ္ သံုးျပီး ကမ္းတစ္ခုကို ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့ဖူးပါတယ္လို႔။ (ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေရးသားလိုက္ပါတယ္)