ေတာင္ငူသား

..... စိမ္းလန္းပါေစ ကမာၻေျမ ... ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ကမာၻေျမ .....

Saturday, September 20, 2008

ကြက္လပ္ကေလး ျဖည့္မိတယ္

အမ မိုးခ်ိဳသင္း၊ အကိုဇနိ အမဇနိ၊ အမေဒါက္တာႏုသြဲ႔၊ ညီမေလးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ နႏၵာ၊ nn၊ ေမမိုး၊ ညီငယ္ black dream၊ အကိုအန္ဒီ၊ အကိုလူသစ္နဲ႔တကြ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားေရးသားတဲ့ သေရာ္စာကို အျပစ္မျမင္ဘဲ ခ်စ္ခင္စြာ စာမူခခ်ီးျမွင့္သြားၾကတဲ့ အတြက္ ဝမ္းသာေက်နပ္သလို ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။

ျမန္မာစာေပမွာ သေရာ္စာေရးသားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဖတ္ဖူးတဲ့ သေရာ္စာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာအက်ဆံုးက ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ (ဆရာၾကီး ဂ်က္ကြမ္းျခံကုန္း)ပါ။ ဆရာ့သေရာ္စာေတြကို ယခင္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ျမွားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္းမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ ေထ့လံုး ျပက္လံုးမ်ားနဲ႔ ဟာသပါေအာင္ ေရးရတဲ့အေရးအသားမ်ိဳးမို႔ ဖတ္ရတာ ရႊင္လည္းရႊင္ သြက္လည္းသြက္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးဂ်က္ ဆိုျပီး အစခ်ီလိုက္တိုင္း ဒီတစ္ခါဘာမ်ားေရးမွာလဲ၊ ဘယ္လိုမ်ား ရယ္ရေတာ့မလဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေထ့ထားသလဲဆိုျပီး မဂၢဇင္းအသစ္ထြက္တိုင္း ေစာင့္ဖတ္ရတာပါ။ ဆရာဂ်က္ရဲ့ သေရာ္စာမပါတဲ့လဆိုရင္ မဂၢဇင္းဖတ္ရတာ မျပည့္စံုသလုိ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေတာင္ငူမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုတုန္းကဆိုရင္ ဆရာဂ်က္ သေရာ္စာအေၾကာင္း ေဟာသြားတာမ်ား ရယ္လိုက္ရတာ အေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာၾကီး ဂ်က္ကြမ္းျခံကုန္းကို အားက်ျပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ ျမင္ေတြ႔ရသမွ်ကို တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ၾကိဳးစားျပီး ေရးၾကည့္တာပါ။


စာမူခ ပို႔စ္ေရးမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဲဒီ ကြန္မန္႔ဆိုတာက အျမဲေျခာက္လွန္႔ေနပါတယ္။ ဘာကိုပဲဖတ္ဖတ္ စာမဖတ္ခင္ ကြန္မန္႔ဘယ္ႏွစ္ခုမ်ားရျပီလဲဆုိတာ အရင္ၾကည့္မိေနတယ္။ ကြန္မန္႔ရွိရွိ မရွိရွိ စာကိုေတာ့ ဝင္ဖတ္တာပါပဲ။ ကြန္မန္႔အမ်ားၾကီးရထားျပီဆိုရင္ေတာ့ စာမူခေတြေထာျပီေဟ့ ဆိုျပီး ပိုစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။ ဖတ္မိေတာ့မွ သေဘာက်တဲ့အေၾကာင္းအရာဆိုရင္ ရက္ရက္ေရာေရာကို စာမူခေပးျဖစ္ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္မန္႔ေတြကို ၾကံဳၾကိဳက္ရင္ သတိထားၾကည့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရွဳျမင္သံုးသပ္မိတဲ့အတိုင္း ေဝဖန္ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။ သေဘာက်ရင္ က်သလုိ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲကို ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကြန္မန္႔သာမ်ားေနတာ အေၾကာင္းအရာက ရမယ္ရွာမရရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။



ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ လို႔ပဲဆိုဆို၊ မေယာင္ရာ ဆီလူး ပဲေျပာေျပာ။ စာမူခက ေျခာက္လိုက္တဲ့ တေစၦဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သေရာ္စာေရးျဖစ္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္လိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲမွာ တကယ္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေရးအသားေတြ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ပို႔စ္ေတြမွာ ေရးတာေကာင္းပါလ်က္နဲ႔ ကြန္မန္႔ရသင့္သေလာက္မရၾကပါဘူး။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ္အားမလို အားမရျဖစ္ရပါတယ္။ ဖြ႔ံျဖိဳးစသာ ရွိေသးတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေရလိုတဲ့အပင္ကို ေရေလာင္း ေျမဆီလိုတဲ့အပင္ကို ေျမဆီေကၽြးမွသာ ပိုမိုလန္းဆန္းလာမွာပါ။


ပို႔စ္လို႔တင္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္တစ္ေနရာမွာ ေန႔ရက္ အခိ်န္နာရီ အတိအက်နဲ႔ကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါျပီ။ အဲဒီ ပို႔စ္ရဲ့ ေအာက္က ကြန္မန္႔ေတြကအစ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ ေမာ္ကြန္း ျဖစ္သြားပါျပီ။ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူေရးတဲ့ ဘာအေၾကာင္းအရာကို ဒီလူဒီလူေတြက ဤသို႔မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္ ဆိုျပီး ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြတင္လို႔ ဘာေတြေျပာခဲ့ၾကမွာလဲ။ ေနာင္ၾကံဳလို႔ ဖတ္မိတဲ့သူေတြကေရာ ဘယ္လိုထင္ျမင္ၾကမလဲ။ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ ဒီလိုပါလား ဆိုတာရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ ရျပီး ဘာေတြ ေပးလိုက္ရေတာ့မလဲ ဆိုတာ...


ျမင္မိတဲ့ ကြက္လပ္ကေလးကို ကိုယ့္စာေတြေပၚ မူတည္ျပီး သေရာ္စာျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေရးသားလိုက္ရတာပါ။ တိုက္ဆိုင္သြားသူေတြကို နစ္နာေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လစ္ဟာတာ မျဖစ္ေအာင္ အမုန္းဝင္ခံတာပါ။ အသစ္ေတြ႔ရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ့္ Google reader ထဲမွာ ထည့္ျပီးသားပါ။ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္ဆို မဖတ္ဘူး၊ ဘယ္သူ႔စာဆို မေဝဖန္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စလုပ္တုန္းကလည္း ဝိုင္းဝန္းအားေပးၾကလို႔ ဒီေလာက္ထိ စိတ္ထက္သန္လာတာပါ။ အခုအသစ္တက္လာတဲ့အထဲမွာလည္း အလားလာေကာင္းရင္ေကာင္းသလို အားေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တူရာသီဖြားပါ။ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေပးဝံ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြ စာမူခမ်ားမ်ားမရလို႔လဲ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွဘာမျဖစ္သလို ရတဲ့သူေတြရၾကလို႔လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာမွ မသက္ေရာက္ပါဘူး။ အားက်တယ္ဆိုတာ ဝန္ခံေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္သက္နဲ႔ ဒီေလာက္အတိုင္းအတာဟာ ေရာင့္ရဲႏိုင္ပါတယ္။ အမေဒါက္တာႏုသြဲ႔ ေျပာသလို ဘေလာ့ဂ္ဟာ ဘဝ မဟုတ္ပါဘူး။


blogspot ကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို မြမ္းမံလို႔ရတာေတြ အမ်ားအျပားပါ။ ေျပာခ်င္တာေတြကို တင္ခ်င္တာေတြကို ပို႔စ္တင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားနည္းနဲ႔လည္း ေဖာ္ျပႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ပို႔စ္တစ္ခုကို တန္ဖိုးထားေစခ်င္တာပါ။ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မရွိဘဲ လြယ္လြယ္နဲ႔ မတင္ေစခ်င္ပါဘူး။ စာလာဖတ္သူကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာစရာရွိရင္ ပို႔စ္တင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားစုမွာ စီပံုးေတြရွိၾကပါတယ္။ စီပံုးၾကီးထဲမွာ အားရပါးရ ေျပာလို႔ရတယ္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေျပာလို႔ရတယ္။ ဝါသနာပါရင္ ထကလို႔ေတာင္ ရပါတယ္။ Google reader နဲ႔ဖတ္သူေတြ အတြက္ေတာ့ အခိ်န္ကုန္ အရမ္းသက္သာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေလာက္ ကၽြမ္းက်င္သူမဟုတ္ပါဘူး။ ကလိရင္းနဲ႔ ေလ့လာ ေလ့လာရင္းနဲ႔ ေတြ႔ရွိခဲ့တာပါ။


ေတာင္ငူသားဟာ အိမ္ေတြလည္ျပီး ႏွာေခါင္းရွဳ႔ံ အျပစ္ေျပာတာခ်ည္း လိုက္လုပ္ေနတဲ့လူမ်ိဳး မဟုတ္ရပါ။ ေကာင္းတာေတြ႔ရင္ ေကာင္းတယ္။ ေျပာစရာေတြ႔ရင္ ေျပာမယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ရယ္စရာေတြ႔ရင္ လိုက္ရယ္တတ္ပါတယ္။ ငိုစရာေတြ႔ရင္လည္း မ်က္ရည္ဝဲပါတယ္။ အမိေျမရဲ့ ေဝးရာကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ခင္တြယ္ေနမိတဲ့ ျမန္မာအသိုက္အျမံဳေလး သာယာစိုေျပေစ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္သမိုင္းလည္း လွပေစ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကြက္လပ္ကေလး ျဖည့္မိတာပါ။ ေတာင္ငူသားဟာ ေက်ာက္ရုပ္လည္း မဟုတ္ရပါ။ စက္ရုပ္လည္း မဟုတ္ရပါ။ ေတာင္ငူသားမွာ ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသား ရွိပါတယ္။

17 comments:

ကိုေတာင္ငူသားေရ
ပထမဆံုး ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာက ကၽြန္မကို မႏုသြဲ႕လုိ႔ပဲ ေခၚပါရွင္႔။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲေပါ႔။
ကိုယ္႔နာမည္နဲ႔ quote လုပ္ခံထားရတာ ေတြ႔ေတာ႔ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ အားလည္း နာတယ္၊ ခင္လည္း ခင္တယ္ေပါ႔။ (အမွန္ေတာ႔ လန္႔တာပါ)
စကားလံုး နည္းနည္းႀကီးလို႔ သီးသြားတာ သည္းခံပါရွင္ း) ၿပီးခဲ႔တဲ႔ စာမူခကို လာေပးတုံးက ေလရွည္လိုက္မိတာ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ပါေနာ္။ စာမူခနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ခုတေလာေလးတင္ပဲ ညည္းထားမိေသးတယ္ (ဘေလာ႔ဂ္၀ါ မရင္႔က်က္ေသးတဲ႔ သေဘာေတြေပါ႔ေလ)။ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး ေရာညည္းလိုက္တာ ဆရာလုပ္သလိုမ်ား ျဖစ္သြားရင္ေတာ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း တခ်ိဳ႕ ပညာရွိ (ဥပမာ ကိုအင္ဒီ) ေတြက ဆိတ္ဆိတ္ေနတာ ျဖစ္မွာ။ ကၽြန္မ ေျပာၿပီးသားစကားကို မရုပ္သိမ္းပါဘူး။ က်န္ခဲ႔တာေလး ျဖည္႔စြက္တာပါ။ ေက်းဇူးေနာ္။
ခင္မင္လ်က္
ႏုသြဲ႕
 
ေတာင္ငူသားေရ
တို႔လဲ ဆရာႀကီးဂ်က္ကို သေဘာက်တယ္။ တူသြားၿပီ။
ေတာင္ငူသားဆိုလိုတာကို နားလည္ပါတယ္။ ထပ္ရွင္းျပစရာ မလိုပါဘူးေလ။ ကြန္မန္႔ေလးက စာဖတ္သူရဲ႔ response ေလးေတြမို႔ စာေရးတဲ႔သူ ဘယ္သူမဆို စိတ္၀င္စားၾကတာေပါ႔။ အျပစ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အမ သိသေလာက္က ဘေလာ႔ဂ္ေလာက က appreciate လုပ္တဲ႔ အေလ႔အထ ေလး နဲ႔ ကြန္မန္႔ ေပးေလ႔ ရွိၾကတာပါ။ အမလဲ တလေက်ာ္ ၂လ သမီး အေတြးနဲ႔ ေျပာၾကည္႔တာပါေနာ္။ အမွားပါရင္ ခြင္႔လႊတ္..။
 
ညီေလးေရ...
ကိုယ္လာလည္တယ္ စာလည္းဖတ္တယ္...။
ကိုယ့္ဆီမွာ ညီေလးဘေလာ့ဂ္ကို လင့္ခ္ ထားခ်င္ပါတယ္...။
ညီေလးေရးတာေတြက ေကာင္းပါတယ္။ဆက္ေရးပါ..။
ကို ယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးဆို စက္တင္ဘာလကမွစတာပါ...။
မိတ္ေဆြလည္းမရွိ ပါ. လာၾကမယ္လို ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ပါ..။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြ ေတြ ေရာက္လာၾကတယ္..စာေတြ ဖတ္ၾကတယ္..ညီေလးေျပာသလို စာမူခေလးေတြ ေပးၾကတယ္..။
ကိုယ့္ ဘေလာ့ ဆို ညီေလးလိုေတာင္မဟုတ္ဘူး၊ ဖတ္တဲ ့သူေတြ ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေစတဲ ့အတြက္ မေရးခ်င္ေတာ့ဘူးလို ့စိတ္မွာေတာင္ေတြးမိတာ..။
ဒါေပမယ့္ ေရးခ်င္တယ္..တစ္ခုမွ လုပ္ၾကံေရးတာ မပါဘူး...၁၀ ေယာက္မလာဘဲ ၁ေယာက္ေလာက္လာျပီး...စာကိုဖတ္လို ့
တျခားသူကို တခုခုတစ္ဆင့္ ေျပာျပယင္လည္း
ရင္နာစရာေကာင္းတဲ ့ကေလးငယ္ေတြဘ၀ကို နားလည္သြားမယ္ဆိုရင္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္...။
ညီေလး လဲ အတူတူပါဘဲ၊ ဆက္ေရးပါ..။
ညီေလး စာလာဖတ္တဲ ့အခ်ိန္ ကိုယ္မရွိခဲ ့တာ..ဆိုးတယ္
ရွိေနခဲ ့ရင္ ေတာင္ငူ အေၾကာင္းေလး ေျပာလို ့ရတာေပါ့။
ေနာက္ဆံုၾကတာေပါ့ ညီေလးေရ..။
 
ဘာမွစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ့..တစ္ေယာက္္နဲ့တစ္ေယာက္ေ၇းတဲ့ style မတူတာေလးဘဲ၇ိွတယ္... ဒါ..ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေ၇ာက္ဘူးတာပါ..
အားလံုးကေတာ္ေတာ္ေလးေတာ္ၾကတယ္ဆိုတာသိသာပါတယ္...ညကမိုးလင္းခါနီးထိဖတ္ေနမိတယ္..ေကာင္းလြန္းလို.ေပါ့....ဟုတ္ဘူးလားးး...တကယ့္စာ
ေ၇းဆ၇ာေလးပါဘဲ....Carry on!
 
ေကာင္းပါျပီ အမေရ။ အမႏုသြဲ႔လို႔ပဲ ေခၚပါ့မယ္။ မလန္႔ပါနဲ႔ဗ်ာ။

အမမိုးခ်ိဳသင္းေျပာတာ အရမ္းမွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆႏၵေစာျပီး ကိုယ့္အျမင္ကို ေရွ႔တန္းတင္လိုက္မိတာပါ။

ကိုဆူးနဲ႔လည္း ဆံုၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
လင့္ခ္ထားပါ အကိုေရ။ ရပါတယ္ဗ်ာ။

အမခင္ျမတ္ႏြယ္ အခုလို ကၽြန္ေတာ့္စာမ်က္ႏွာထိ လိုက္လာဖတ္ရွဳေပးတာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းသာရပါတယ္။
အမရဲ့ နားလည္မွဳစကား တစ္ခြန္းဟာ ဘေလာ့ဂ္လူၾကမ္းၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ရည္ဝဲေစပါတယ္။ ဒါ အမွန္စကားပါ။

ေမတၱာျဖင့္
 
ဆရာၾကီးဂ်က္ ကုိၾကိဳက္တာခ်င္းတူတူဆုိေတာ့ အၾကိဳက္ခ်င္းတူတယ္ဗ်ာ ႏုိ႕ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာၾကီးဂ်က္သေရာ္စာေတြကုိ ဟဒယဟာသ မဂၢၤဇင္း မွာရင္းႏွီးခဲ့တာပါ ကၽြန္ေတာ္ကစာဖတ္သက္ႏုတာကုိး အဲ့ဒီ့တုန္းကကၽြန္ေတာ္ကဟဒယမဂၢဇင္းမွာ စာေရးဖုိ႕ၾကိဳး စားေနတဲ့အခ်ိန္ကုိး လတုိင္းနီးပါဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ အမွန္ ေျပာရရင္အဲ့ဒီမွာဆရာၾကီးေရးနည္းအတုိင္း တုပေရးဖုိ႕ ေတာင္ၾကိဳးစားအားက်ခဲ့ပါေသးတယ္ တကယ္ေတာ့ မသက္ဇင္ေျပာသြားသလုိေပါ့ သေရာ္စာဆုိေပမ့ဲေစတနာ ေတြျမင္ေနရပါတယ္ဆုိတာေလ။ အဟုတ္ပါပဲ သုိ႕ေပေသာ္လည္းေပါ့ေလ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကြန္႕မန္႕ေရးရတာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွမရွိပါဘူး အစ္ကုိေတာင္ငူသားေျပာသလုိ စာမူခေပးတယ္ေပါ့ဗ်ာ ေနာက္တစ္ခု ကဒီပုိစ့္ေလးကုိကၽြန္ေတာ္မေန႕ညက ကတည္းကဖတ္ၿပီးၿပီးခင္ဗ် ဒါဖတ္ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ပုိစ့္ကုိအုိင္ဒီယာေလးရတာပါ အဲ့ဒီမွာေရးတာပါ ဘာရည္ရြယ္ရင္းမွမရွိပါဘူး ဟုိတစ္ခ်ိန္ကအားက်ခဲ့တဲ့ဆရာၾကီးဂ်က္အေရးအသား ေတြကုိျပန္ေျပာင္းအမွတ္ရေစတာရယ္ အေၾကာင္း အရာတုိက္ဆုိင္မႈေလးကုိေပါင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကအသုံးခ်လုိက္တာပါ ကုိေတာင္ငူသား အေနနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အေပၚအျမင္တစ္မ်ဳိးျမင္သြားမွာ ကုိကၽြန္ေတာ္မလုိလားပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ကကုိေတာင္ငူသားနဲ႕ရင္းႏွီးခ်င္ပါတယ္။ စာေပခ်စ္သူ ခ်င္းအတူတူ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္းရင္းႏွီးပြင့္ လင္းစြာတုိင္ပင္ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္ ဒါကၽြန္ေတာ္ဆႏၵအ မွန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ပုိစ့္မွာ ကုိေတာင္ငူ သားကုိထိခုိက္ေစမႈတစ္စုံတစ္ရာပါခဲ့ရင္ ဒီေနရာက အႏုအညႊတ္ေတာင္းပန္ေၾကာင္းေျပာ ပါရေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
 
ကိုမ်က္ဝန္းနက္ တင္မက အားလံုးအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ အျမင္ရွင္းပါတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္လိုမွ မေအာက္ေမ့လို႔ ေတာင္းပန္စရာလည္း လံုးဝမလိုပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္းႏွီးပြင့္လင္းတတ္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
 
ကဲ..ဘယ္သူ႕blog မွာမ်ားဒီလို comment အ
၇ွည္ၾကီးမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ဘူးလဲ..၇င္း၇င္း
ႏီွးႏီွးနဲ႕အားေပးျပီးနားလည္မွုုစာမူခအၾကီးၾကီးေတြေလ..
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္..ေမာင္သာ၇..အီၾကာေကြး..ခ်စ္ဦးညိဳ..နာမည္ၾကီးတာခ်င္းမတူဘူးေလ...different style ေတြနဲ႕မလား...ဒီလိုဘဲေပါ႕...ဟုတ္ဘူးလား...ကိုယ္႕စတိုင္လ္နဲ႕ကိုယ္ေပါ႕...ကိုယ္႕လိုင္းကိုကိုယ္ေပါက္ေအာင္ေဖါက္ႏိုင္တာလည္း..ကိုယ္႕အ၇ည္အေသြးဘဲမလား........

KMN
 
က်ေနာ္က လူမိုက္ၾကီးျဖစ္သြားတာေပါ့ ေကာင္းပါတယ္ေလ..................ဒီေကာ့မန္ ့လည္းဖ်က္မယ္ထင္တယ္။
 
ကြန္မန္႔ မ်ားမ်ား ရရင္ေတာ့ ဘေလာ့ဂါတိုင္း ေပ်ာ္တာေပါ့ေနာ္ ။ ႀကိဳးစားေရးထားတဲ့ စာေတြ လာဖတ္တယ္ဆိုၿပီး ေရးရတာ ပို အားတက္လာတယ္။
ေတာင္ငူသားရဲ့ ပို႔စ္တိုင္းမွာ ဖတ္သူအတြက္ မွတ္သားစရာ အၿမဲက်န္တယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း အၿမဲလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
 
အားေပးစကားထပ္ေျပာတဲ့ အမခင္ျမတ္ႏြယ္ေရာ၊ အျမဲတမ္း အားတက္ေအာင္ ေျပာတတ္တဲ့ အမခ်ိဳကိုေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

-----------------------------------
ေၾကာင္အစုတ္ပလုပ္ေလး
မင့္ေရးမိတာ တစ္ေၾကာင္းေလာက္ကို
ေဟမာေနဝင္းသီခ်င္း အာျဗဲၾကီးနဲ႔ ထဆိုလို႔႔ င့ါမွာ လူမုန္းခံရတယ္။ ေနာက္ပို႔စ္တင္ျပီး အေတာ္ ေျဖရွင္းယူလိုက္ရတယ္။ ကေလးေတြကို မစတာဘဲေကာင္းတယ္။
 
ပထမဆံုးႀကိမ္လာလည္ပါတယ္..
ကိုေၾကာင္မ်ိုးရဲ့ ဘေလာ့မွတဆင့္..
ဟီဟိ..
 
အမ sin dan lar
နာမည္ ဘယ္လိုအသံထြက္ရမွန္းမသိဘူးဗ်ာ။
ဧည့္သည္အသစ္ကို ၾကိဳဆိုပါတယ္။
ေၾကာင္စုတ္ေၾကာင္ပဲ့ေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္စာမ်က္ႏွာေလး သိသြားတာလားအမ။
ဟီဟိ.. ကလဲပါေသးတယ္။ း)
အမလိုပဲ က်န္တဲ့သူေတြပါ ဟီဟိႏိုင္ေပးၾကရင္ ေကာင္းမယ္ဗ်ာ။ အမရဲ့ ဟီဟိမွာ အၾကည္ဓါတ္ေတြ ပါတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိလို႔ပါ။

ေမတၱာျဖင့္
 
ကိုေတာင္ငူသားေရ..
စာမူခေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ.. :)

စာေလးေတြ.. ေရးသားထားပံုေလးေတြ အရမ္းေကာင္းတယ္.. ႏွစ္သက္မိပါတယ္..။

“ဖြ႔ံျဖိဳးစသာ ရွိေသးတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေရလိုတဲ့အပင္ကို ေရေလာင္း ေျမဆီလိုတဲ့အပင္ကို ေျမဆီေကၽြးမွသာ ပိုမိုလန္းဆန္းလာမွာပါ” ဆိုတဲ႔ အေရးအသားေလးက ကိုေတာင္ငူရဲ႕ ေစတနာကို ျမင္ေနရပါတယ္..။

သေရာ္စာေတြေရးတဲ႔ ဆရာႀကီးဂ်က္ ကို က်ေနာ္လည္း အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္..
စာေပေလာကမွာ သေရာ္စာေရးသူေတြ႐ွိသလို ဘေလာ႔ေလာကမွာလည္း သေရာ္စာေရးသူေတြ ႐ွိသင့္ပါတယ္.. ပုဂၢိဳလ္ေရးမပါ ထိထိမိမိ ေရးႏိုင္ရင္ေကာင္းပါတယ္..။

က်ေနာ္လည္း သေရာ္စာေတြ ေရးတတ္ခ်င္တယ္.. သေရာ္စာက အရမ္းတာဝန္ႀကီးတယ္ေလ..။
ျမင္တာကို ျမင္တာအတိုင္း ဟာသေႏွာ ေရးလိုက္ခ်င္ေပမယ္႔ ကိုယ္သေရာ္လိုက္သူရဲ႕ စိတ္ခံႏိုင္ရည္ကိုလည္ ထည့္တြက္ရဦးမွာဆိုေတာ႔ ေရးရမွာ ဝန္ေလးမိတယ္.. ။

ကိုေတာင္ငူေရ.. အားေပးေနပါတယ္..
သေရာ္စာ ေကာင္းေကာင္းေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါမယ္..

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္..

(ကိုရင္ေနာ္)
 
အခုလို အက်ယ္တဝင့္ အားေပးေရးသားသြားတဲ့ ကိုေနာ္ကို ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ ေနာက္ထပ္ေရးဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားေမြးယူရပါလိမ့္မယ္။

ေမတၱာျဖင့္
 
ေဝး....ေဟး...ေဟး...
ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ။
လူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ကိုေတာင္ငူကို လာအားေပးၾကတယ္။ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးတုန္း။
ေနာက္တခါ စာေကာင္းေကာင္း တင္ဖို့သာ စဥ္းစားထား။ ။ လက္ရာက်သြားရင္ အားလံုးက ကိုေတာင္ငူ ကို ဂြီဂြီဂြမ္ဂြမ္ လုပ္ၾကလိမ့္မယ္။ ။
ႀကိဳးစားပါဗ်။ ။ အေနာ္က စာအစံု ဖတ္ေတာ့ ဆရာႀကီး ဂ်က္ (ကြမ္းျခံကုန္း) ကို ဘယ္မွာ ဖတ္မိလဲေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ။ လတိုင္း ဖတ္ရတာေတာ့ သိတယ္။ ။ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ။ စာေတြက အဆင့္ ရိွတယ္။ အေနာ့္ အျမင္ေပါ့ဗ်ာ။ ။ မေဟသီမွာ စဖတ္ဖူးတာ ထင္တာပဲ။ ။ သိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ။
 
ကိုေတာင္ငူရဲ႕ ဒီပိုစ့္ကိုဖတ္ျပီး ကြန္မန္႔ဆိုတာကို အေလးထားေရးမွန္း ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္..
ဒီပိုစ့္ကိုဖတ္ျပီး မေဗဒါရဲ႕ မေဗဒါဆိုရာဝယ္ဆိုတဲ့ပိုစ့္ေလးနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အရင္ကေျဖရွင္းခဲ့တာေလးကို အားမရလို႔ ထပ္ေျပာခ်င္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္.. အေဟာင္းေတြကို ထပ္တူးေျပာတယ္လို႔မထင္ေစခ်င္ပါ.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒိတုန္းက ျမန္မာလိုရိုက္ျပီး စာျပန္ဖို႔ မလြယ္တာရယ္.. ျပီးေတာ့ စိတ္ျမန္လက္ျမန္နဲ႔ စာျပန္လိုက္မိတဲ့အတြက္.. မေဗဒါကို စပ္စပ္ထိမခံ အေဝဖန္မခံနိုင္တဲ့သူလို႔ ေကာက္ခ်က္မခ်ေစခ်င္လို႔ပါ.. အမွန္ေတာ့.. အဲဒိေန႔က မေဗဒါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာက မေဗဒါရဲ႕ပိုစ့္မွာ ေရခပ္ဆင္းတဲ့ ေဘဒါရီက အဓိကမက်ပါဘူး..ဆရာေဇာ္ဂ်ီကဗ်ာထဲက မေဗဒါကမွ အဓိကပါ.. အဲဒိအတြက္ မေဗဒါက ေဘဒါရီကို focus မထားခဲ့ပါဘူး.. ကိုေတာင္ငူ မေဗဒါရဲ႕ပိုစ့္ကိုေသခ်ာဖတ္ရင္ သိနိုင္ပါတယ္.. အေလးအနက္ မဖတ္ပဲ ေဘဒါရီကို ေဗဒါရီလို႔ မေဗဒါက ရုိက္ခဲ့လို႔ အမွားေတြ႔ျပီ ဆိုျပီး အေစာတလွ်င္ကြန္မန္႔ ေပးခဲ့တယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာပါ.. ကိုေတာင္ငူအဲလို ဆိုလိုခဲ့တာဟုတ္ခ်င္မွလဲဟုတ္မွာပါ.. ေစတနာနဲ႔ စာလံုးေပါင္းမွားတာကိုျပင္ေပးတာလဲျဖစ္နိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ အေရွ႕မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေဘဒါရီဟာ ဒီပိုစ့္မွာ အဓိကမက်တဲ့အတြက္ က်မအတြက္ ဒါကအေရးမပါလို႔ မျပင္ေတာ့ပါဘူး.. ကိုေတာင္ငူ စာလံုးေပါင္းအမွန္ကိုေျပာျပသြားတဲ့အတြက္ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ေတာ့ မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္..

ျပီးေတာ့ ရာဇဝင္ထဲကေဘဒါရီကို ခပ္တံုးတံုးလို႔မေျပာသင့္ဘူးလို႔ ကိုေတာင္ငူေျပာတာကိုေတာ့ သိပ္ဘဝင္မက်လွပါဘူး.. သူဟာဘုရားဒါကာမ ေက်ာင္းဒါကာမဆိုတာေရာ.. သူဟာရာဇဝင္ထဲက လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္.. က်မတို႔ စာေရးသူမွာ ကိုယ္ပိုင္ေဝဖန္ခြင့္ရွိပါတယ္.. က်မကသူ႔ကို မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာတာလဲမဟုတ္ရပါဘူုး.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျမင္တူခ်င္မွတူပါမယ္.. အဲဒိအတြက္ေၾကာင့္ပါ.. နားလည္ေပးနိုင္မယ္ထင္ပါတယ္..
ေနာင္လဲ အျမဲလာလည္ေသခ်ာဖတ္ရွဳျပီး မေဗဒါရဲ႕စာမူခရထိုက္တယ္ထင္တဲ့ပိုစ့္ေလးေတြကို စာမူခေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္.. စာမူခပိုစ့္ေလးကိုၾကိဳက္လို႔ အဲဒိပိုစ့္အတြက္ စာမူခလဲေပးခဲ့ပါတယ္.. စာလံုးေလးကိုလဲ ယူသံုးလိုက္ပါတယ္...

ခင္မင္လ်က္
မေဗဒါ
 

Popular Posts