မန္းေရႊစက္ေတာ္

ေမာင္ႏွမကိုးေယာက္ရွိတဲ့ အေဖတို႔မိသားစုမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ႏို႔ညွာ။ အငယ္ဆံုးရဲ့ အထက္ကေပါ့။ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုး အိမ္ေထာင္ရက္သားက်လို႔ အိမ္ခြဲေနသူကေန၊ တစ္ျမိဳ႔တစ္ရြာ ေရာက္သူကေရာက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အေဖကေတာ့ မိဘေတြနဲ႔ ခြဲမေနခဲ့ပါဘူး။ အေဖနဲ႔အေမ အိမ္ေထာင္က်တာ ေစာပါတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ့္အရြယ္မွာ အေဖက သားတစ္ေယာက္ရေနပါျပီ။ အဖိုးက ေလျဖတ္သြားတဲ့အတြက္ အဖြားနဲ႔ဆိုင္လိုက္ထြက္ရာကေန စီးပြားေရးအေနနဲ႔ မိဘဆိုင္ကိုသာ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္မွာ အဖိုးအဖြားရယ္၊ အဖိုးရဲ့ အေဒၚ(ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ဆို အေဘးေတာ္မယ္)ရယ္ လူၾကီးေတြခ်ည္းျဖစ္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုလည္း အတူေနျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အဲလိုအဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ ေနရျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ခရီးသြားဝါသနာကို အစပ်ိဳးေပးလိုက္သလို ျဖစ္လာရပါတယ္။

အဖိုးအဖြားေတြက ဆိုင္အျပင္ သားအလတ္ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဟုိင္းလတ္ကားတစ္စီး ေထာင္ေပးထားျပီး ပ်ဥ္းမနား-ေတာင္ငူယာဥ္ငယ္လိုင္းဆြဲေစပါတယ္။ အဖိုးက ေလျဖတ္ထားလို႔ အိမ္မွာခ်ည္းေနရတဲ့အတြက္ ဟိုဟုိဒီဒီအလြန္သြားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကားဆြဲရာက ရက္တိုနားရင္ အနီးနားေကာက္သြားတယ္။ ရက္ရွည္နားရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ တန္ခိုးၾကီးဘုရားစံုကို လွည့္ဖူးဖို႔ စီစဥ္ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ဘုရားဖူးပဲထြက္ထြက္ အတူေနေျမးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အျမဲပါေလေတာ့ ေတာင္ငူသား ခရီးသြားခဲ့သည္ ျဖစ္လာရေတာ့တာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္သိတတ္စအရြယ္မွာ ပထမဆံုးခရီးေဝးအျဖစ္ ဘုရားဖူးထြက္တာက မေကြးတိုင္း၊ မင္းဘူးျမိဳ႔နယ္က ေရႊစက္ေတာ္ရာဘုရားပါ။ ရေသ့ၾကီးနဲ႔ နဂါးမင္းတို႔ရဲ့ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားမွဳေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာင္ထိပ္တြင္ အထက္စက္ေတာ္ရာတစ္ဆူ၊ မန္းေခ်ာင္းနံေဘးတြင္ ေအာက္စက္ေတာ္ရာတစ္ဆူ ခ်န္ရစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ ေျခေတာ္ရာမွ စက္လကၡဏာေတာ္ ၁၀၈ ပါးကို ရည္ညႊန္းလို႔ စက္ေတာ္ရာလို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ ဧရာဝတီျမစ္ထဲစီးဝင္တဲ့ မန္းေခ်ာင္းဟာ ေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူရွိတဲ့ေနရာေတြကို ဦးတိုက္ရစ္ေခြစီးဆင္းတဲ့အတြက္ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာ လို႔လည္း အမည္သညာတြင္ပါတယ္။ ဘုရားပြဲကို ႏွစ္စဥ္တပို႔တြဲလဆန္းမွ စတင္ျပီး ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ထိ က်င္းပပါတယ္။ ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပခ်ိန္ကို သတင္းစာမ်ားမွာ ေဂါပကအဖြဲ႔က ထည့္သြင္းႏွိဳးေဆာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းမွဳေၾကာင့္ ေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူလံုးမွာ ေရႊစင္ေရႊသားမ်ား အထပ္ထပ္တက္ေနတာျဖင့္ရင္ သပၸါယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဘုရားပြဲေတာ္ျပီးဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ မိုးတြင္းအခါ ပတ္ဝန္းက်င္ေရေဝေၾကာမ်ားက အလွ်ံပယ္စီးဆင္းတတ္တဲ့ ေတာင္က်ေရမ်ားဟာ ေအာက္ေျခေတာ္ရာတစ္ခုလံုးကုိ ဖံုးအုပ္ေလ့ရွိလို႔ သံအုပ္ေဆာင္းအုပ္ျပီး ေသာ့ခတ္ထားရပါတယ္။ ဘုရားပြဲဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ အုပ္ေဆာင္းျပန္ဖြင့္တဲ့အခါ ေျခေတာ္ရာထဲ တင္က်န္ေနရစ္တဲ့ေရကို အႏၱရာယ္ကင္း အေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ ယူေဆာင္ၾကေလ့ရွိပါတယ္။ ေရႊစက္ေတာ္ေတာင္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မုဆိုးေတာင္၊ သိၾကားပုန္းေတာင္၊ ျမွားက်ေစတီ၊ ရဟႏၱာေျခေတာ္ရာ အစရွိတဲ့ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားသမိုင္းဝင္ အထင္ကရေနရာမ်ားမွာလည္း ေတာလမ္းအတိုင္း သြားဖူးရတာ တစ္မ်ိဳးၾကည္ညိဳစရာပါ။

“ဘုရားလည္းဖူးရင္း လိပ္ဥလည္းတူးရင္း” ဆိုတဲ့ စကားလို လိပ္ဥမတူးႏုိင္ေပမယ့္ ရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ့ မန္းေခ်ာင္းေရအလ်ဥ္ဟာ လိပ္ဥတူးရတာထက္ ဘုရားဖူးေတြကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာင္ေတြပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ၾကားမွာ ရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ့ မန္းေခ်ာင္းေရဟာ ၾကည္လင္ေအးျမလို႔ေနပါတယ္။ မန္းေခ်ာင္းရဲ့ေအာက္ခံဟာ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ျဖစ္လို႔ နင္းရတာ အေညာင္းအညာေျပတဲ့အျပင္ ေရအလ်ဥ္ဟာလည္း မျပင္းလြန္း မေပ်ာ့လြန္းပဲ အျမဲစီးဆင္းေနတာပါ။ ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ေလထိုးေဘာကြင္းေတြငွားျပီး ေမွ်ာခ်လိုက္ပါရင္း ဇိမ္ယူရတာဟာ အင္မတန္အရသာရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေရပက္ကစားၾက၊ တစ္ဖြဲ႔နဲ႔တစ္ဖြဲ႔စေနာက္က်ရင္း ဗိုက္ဆာလာရင္ ေျပးစားလိုက္ၾကနဲ႔ ေရထဲမွာတင္ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားပါတယ္။ မန္းေခ်ာင္းေရဟာ မတိမ္လြန္းမနက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေရကစားဖို႔ရာ အေနေတာ္ပါပဲ။ ေရနက္တဲ့ေနရာေတြကိုလည္း သတိေပးတားျမစ္ထားပါတယ္။

ဘုရားဖူးေတြတည္းခုိဖို႔ကိုေတာ့ မန္းေခ်ာင္းကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေက်ာက္စရစ္ေျမေပၚမွာပဲ သစ္ဝါးေတြ ေမွ်ာတိုင္ေတြနဲ႔ ယာယီတဲတန္းၾကီးေတြ အစီအရီထိုးထားတာျဖင့္ ေတာင္ေပၚကၾကည့္ရင္ တစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေနေသးေတာ့တယ္။ ေသာက္ေရသံုးေရအတြက္ေတာ့ ေရတုံကင္ေတြ ဟိုနားဒီနားမွာ တူးေပးထားပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြမွာ ဝယ္စားၾကသလို အခ်ိဳ႔မိသားစုေတြကေတာ့ တည္းခိုရာအေဆာင္ေရွ႔မွာပဲ မီးေမႊးခ်က္ျပဳတ္စားၾကပါတယ္။ အထက္အညာ ဘုရားပြဲမို႔ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္ေတြကေတာ့ အညာေဒသထြက္အမ်ားဆံုးပါပဲ။ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရတတ္တဲ့ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ မွ်စ္ေျခာက္ေရာင္းတဲ့သူေတြပါပဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေရာင္းတာကေတာ့ ေတာထဲက ဖမ္းယူရရွိတဲ့ ၾကက္တူေရြးေတြကို ဝါးနဲ႔ယက္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေလးေတြနဲ႔ ေရာင္းတာပါပဲ။ ေခြးေပါက္ေလးေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြလည္း ရွိပါရဲ့။ အေမြးအေရာင္က စိုစိုေျပေျပမို႔ အင္မတန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ခ်င္းေတာင္ဖက္ကလို႔ ေျပာပါတယ္။

မျပန္ခင္ ေနာက္ဆံုးနံနက္မွာေတာ့ အရုဏ္ဆြမ္းအမီထၾကျပီး ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္။ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြလည္းရွိပါတယ္။ နံနက္ခင္းေတြမွာ ယာယီတဲတန္းေတြတစ္ေလွ်ာက္ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြလည္း ေလာင္းလွဴၾကပါတယ္။ ဆိုင္တန္းေတြမွာ သက္ဆိုင္ရာ လံုျခံဳေရး၊ ေဂါပကအဖြဲ႔ေတြအျပင္ က်န္းမာေရးအတြက္ တိုင္းရင္းေဆးအလွဴကိုပါ ေတြ႔ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေတာေတာင္ေတြအလယ္မွာ သပၸါယ္စြာပူေဇာ္ထားတဲ့ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ရင္း မန္းေခ်ာင္းေရေအးေအးမွာ တစ္ဘဝစာအေမာေတြကို ခဏတာေမွ်ာခ်ႏိုင္ၾကေစရန္ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း မင္းဘူးျမိဳ႔နယ္ထဲက “မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာဘုရား” ကို တစ္ခါတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ အေရာက္သြားႏိုင္ၾကေစဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာဘုရားကို စုစုေပါင္း(၄)ၾကိမ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ လိုက္တုန္းက တစ္ၾကိမ္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုသံုးေယာက္တည္း “မဂၤလာေမာင္ေမာင္ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔” ေခတ္စားစဥ္က ႏွစ္ၾကိမ္ရယ္၊ ၁၀ တန္းေျဖျပီးလို႔ သူငယ္ခ်င္းေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္း စုျပီးသြားတုန္းက တစ္ၾကိမ္ရယ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘၾကီးေကာင္းမွဳနဲ႔ အထက္ဖက္အက်ဆံုး အရာရွိရိပ္သာမွာ တည္းရပါတယ္။ ေရညာကမို႔ ေရကသန္႔ေပမယ့္ ကိုယ့္တစ္ဖြဲ႔တည္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတာေပါ့။ အျပန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အျပိဳင္ဝယ္ၾကတာ ၾကက္တူေရြးေတြခ်ည္း ၇ ေကာင္ပါတယ္။ ေလွာင္အိမ္ေတြဆို ေတာင္းေအ့စ္ပစ္ကပ္ေနာက္ခန္းမွာ အစီအရီပဲ။ တစ္လမ္းလံုးကို တကြစ္ကြစ္နဲ႔ ဆူညံေနတာ။ ဒါေတာင္ ေခြးေလးေတြ ဝယ္ခ်င္ၾကေသးတာ။ ေနရာမရိွေတာ့လို႔။ ေတာင္ငူေရာက္ေတာ့ ၂ ေကာင္လားပါေတာ့တာ။ လမ္းမွာ ခရီးပန္းျပီး ေသတာရယ္၊ ေလွာင္အိမ္က လြတ္ထြက္သြားတာရယ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအဲဒီ ၂ေကာင္လည္း သက္ဆိုးမရွည္ရွာပါဘူး။ သူတို႔လည္း အညာေျမကို လြမ္းရွာေပမေပါ့။