ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပန္းခ်ီပညာကို ရိုးရိုးဆြဲၾကတဲ့ ပညာရွင္ေတြအျပင္ အျမင္ဆန္းၾကယ္ေအာင္ အကူပစၥည္းမ်ားနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးတီထြင္ဖန္တီးၾကတဲ့ ပညာရွင္ေတြလည္းရွိပါတယ္။ ပုလင္းပန္းခ်ီ၊ အိုးပန္းခ်ီ၊ ပန္းကန္ပန္းခ်ီ စသည္ျဖင့္ ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ ရိုးရိုးစုတ္တံ အျပင္ ဓါးကိုပါ သံုးျပီးဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီပညာလည္း အပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ကဆုန္လမွာ က်င္းပျမဲျဖစ္တဲ့ ေတာင္ငူ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား ပြဲေတာ္မွာ ဓါးပန္းခ်ီကို စျမင္ဖူးပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကပါ။ ဘုရားပြဲက်င္းပတဲ့ ေစ်းလမ္းတစ္ေနရာမွာ အခင္း ခင္း၊ ဘက္ထရီမီးေခ်ာင္းထြန္းျပီး ပန္းခ်ီကားေတြ ဆြဲေနတာကို လူေတြဝိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကတာ စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ရိုးရိုးပန္းခ်ီဆြဲေနတာပဲ ထင္တာ။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ဓါးပါးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ျခစ္ျခစ္ျပီးဆြဲသြားတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတာနဲ႔ ဆက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။
ပန္းခ်ီဆြဲသူရဲ့ ပစၥည္းပစၥယက သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မပါပါဘူး။ စုတ္တံတစ္ခ်ိဳ႔ရယ္၊ ေဆးဘူးေတြရယ္၊ အသင့္ျဖတ္ေတာက္ျပီးသား ကတ္ထူစကၠဴအျဖဴေတြရယ္ပဲပါတယ္။ ေဆးဘူးေတြကေတာ့ အေရာင္အေနနဲ႔ သိပ္မ်ားမ်ားမေတြ႔ရပါဘူး။ ဆီဘူးေလးတစ္ဘူးလည္း ပါေသးရဲ့။ စဆြဲပံုက ကတ္ထူစကၠဴေပၚမွာ စုတ္တံအၾကီးနဲ႔ အေဖ်ာ့တစ္ေရာင္ကို ခံေဆးအျဖစ္ ခပ္ပါးပါး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္လိုက္တယ္။ အေပၚမွာမွ ဆြဲခ်င္တဲ့ပံုရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို စုတ္ခ်က္အရာေပးတယ္။ အဲဒီစုတ္ခ်က္ကို လိုခ်င္တဲ့ပံုေပၚေအာင္ ဓါးနဲ႔ ေဖာ္သြားတာပါ။ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး ဆြဲမယ္ဆိုရင္ စုတ္တံနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ေက်ာက္တံုးပံုကို ေဆးတို႔လိုက္တယ္။ ျပီးမွ ဓါးနဲ႔ ရုပ္လံုးေပၚလာေအာင္ ဝိုက္ဝိုက္ခ်တယ္။ သစ္ကိုင္းေတြဆိုရင္ ဓါးဦးခၽြန္နဲ႔ ေဆးစက္ေတြၾကားမွာ လမ္းေၾကာင္းေလးေတြ ေဖာ္သြားတယ္။ ေဆးစက္ပဲရွိေနတုန္းက ဘာမွန္းမသိတဲ့ပံုဟာ ဓါးနဲ႔ျခစ္ျပီး ပံုလည္းေဖာ္လိုက္ေရာ တဲပံု၊ သစ္ပင္ပံု၊ ေလွပံု စသည္ျဖင့္ ရုပ္လံုးထြက္လာေတာ့တယ္။
ေရာင္းတမ္းဆြဲေနတဲ့ ပံုတစ္ပံုကို အရြယ္အစားနဲ႔ ပါဝင္တဲ့ သရုပ္ေတြေပၚမွာ မူတည္ျပီး ၅ မိနစ္ကေန မိနစ္ ၂၀ေလာက္ပဲ ၾကာတတ္ပါတယ္။ ပံုေတြကို အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေတာ့ သိပ္ျပီးမသပ္ရပ္လွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဆြဲသြားတာ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသလို ဆြဲထားတဲ့ ပံုေတြကလည္း ေပးဝယ္ရတဲ့ ေစ်းႏွဳန္းနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ေစ်းခ်ိဳတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က ပို႔စကတ္အရြယ္သာသာ ပံုေသးတစ္ပံုကို က်ပ္ ၅၀ခန္႔ေပးရျပီး၊ ေအဖိုးစာရြက္အရြယ္ဆို က်ပ္ ၁၀၀ ခန္႔ပဲ ေပးရပါတယ္။ ေရာင္းတန္းအေနနဲ႔ အမ်ားဆံုး ဆြဲထားတာေတြက ပင္လယ္ေနာက္ခံ၊ ေတာတြင္းေနာက္ခံနဲ႔ ရြာေနာက္ခံပံုေတြပါ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပံုကိုလည္း ေျပာျပီး ဆြဲခိုင္းလို႔ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနတုန္း လူတစ္ေယာက္က ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဆြဲခိုင္းပါတယ္။ ေႏြေနပူပူ ေျမပက္ၾကားအက္နဲ႔ သစ္ေျခာက္ပင္ပါတဲ့ ေနာက္ခံမွာ အသည္းနီရဲရဲကို သိမ္းငွက္က သုတ္ခ်ီသြားတဲ့ပံုတဲ့။ အဲဒါကို ဓါးပန္းခ်ီဆရာက လက္စြမ္းျပသြားတာ ကြက္တိပဲ။ ဆြဲခိုင္းတဲ့လူခမ်ာ သေဘာေတြက်လို႔ တျခားပံုေတြပါ ထပ္ဝယ္သြားေလရဲ့။
ဓါးပန္းခ်ီကားေတြကုိ ဆီေဆးသံုးျပီး ဆြဲထားေတာ့ အေရာင္ေတြက နည္းနည္းလက္တဲ့အတြက္ တစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ ဘူးေလးထဲက အဆီတစ္မ်ိဳးကို တို႔တို႔ျပီး ေဆးစပ္ေနတာေတြ႔လို႔သာ ဆီေဆးလို႔ သံုးလိုက္တာပါ။ အေရာင္ေတြစပ္တာက အလင္းဖက္ထက္ အေမွာင္ဖက္ကို စပ္တာပိုမ်ားပါတယ္။ အဲဒါမွလည္း ဓါးနဲ႔ ပံုေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ ပိုျပီးရုပ္လံုးၾကြလာတယ္ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း ဘလိတ္ဓါးနဲ႔ ဆြဲတာေတြ႔ဖူးၾကတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ဘလိတ္ဓါးပန္းခ်ီလို႔ ေခၚရမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးတာေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ရိုးရိုးစတီးဓါးပါးေလးနဲ႔ပဲ ဆြဲသြားတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္မွာလည္း တခ်ိဳ႔ပြဲေစ်းတန္းေတြမွာ ဓါးပန္းခ်ီဆရာေတြကို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ဘယ္သူဆီကေန စတင္ခဲ့တဲ့ အႏုပညာဖန္တီးမွဳမွန္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ပန္းခ်ီသေဘာက်သူေတြအတြက္ ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ့အခါ ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ရင္ ေလ့လာႏိုင္ဖို႔ပါ။
.jpg)
6 comments:
With Regards,
Tea
Never heard b4 and it was really amazed to see this....
V impress on thier artistic.
Thanks for sharing!!
SMNTL
မခ်ိဳ၊ နႏၵာ နဲ႔ မဂ်စ္တူးတို႔ အားလံုးကို ၾကိဳဆိုပါတယ္။
မဂ်စ္တူးေရ
တျခားပန္းခ်ီေတြဆြဲတာေတာ့ အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္ဖူးေသးဘူး။ ဖတ္ဖူးတာတို႔၊ ရုပ္ျမင္က လႊင့္တာတို႔ပဲ ၾကံဳဖူးတယ္။ ဓါးပန္းခ်ီကေတာ့ ေတာင္ငူမွာတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာလည္း ပြဲေစ်းတန္းေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တယ္။ အမျပန္တဲ့အခါ အနီးစပ္ဆံုးရွိႏိုင္တဲ့ေနရာက အမရပူရ ေတာင္သမန္အင္းက ေစ်းတန္းေတြမွာနဲ႔ ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ ရွိတတ္တယ္။
Post a Comment