ဝါဆိုပန္းခူး

ဝါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္ၾက ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳေတြလုပ္ျပီးၾကလို႔ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဝါဆိုပန္းခူးထြက္ၾကေလ့ရွိတယ္။ ဝါဆိုပန္းဆိုတာ မိုးတြင္း ဝါဆိုခ်ိန္ဆို အေလ့က်ေပါက္တဲ့ ပန္းေလးေတြပါ။ ျမိဳ႔ထဲမွာလည္း ေပါက္ေပမယ့္ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ တေပ်ာ္တပါး ပန္းခူးထြက္ၾကျပီး ဘုရားကပ္လွဴၾကတာပါ။ ဝါဆိုပန္းအေၾကာင္းကိုေတာ့ အေသးစိပ္မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ရိုးတံအစိမ္း၊ အရြက္စိမ္းနဲ႔ အပြင့္က အဝါေရာင္အခိုင္အဖူးေလးျဖစ္ပါတယ္။ အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ ပန္းထိမ္ငိုပန္းနဲ႔ ဆင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘဝတုန္းကေတာ့ ေတာထဲမွာ ဝါဆိုပန္းခူးဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေတာင္ငူမွာ အေမဖက္က အဘြားေတြ အမ်ိဳးေတြ အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔တိုင္း ျမတ္ေစာညီေနာင္ဘုရားသြားတဲ့ လမ္းမွာရွိတဲ့ ဘုရားနဲ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ဝါဆိုပန္းခူးရင္း သြားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ျမက်ိဳင္းေတာင္ဘုရားလို႔ထင္ပါတယ္။

မနက္ေစာေစာကတည္းက ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ထားၾကျပီး စစ္ေတာင္းတံတားထိပ္ထိ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျမင္းလွည္းဂိတ္ ရွိတယ္ေလ။ ျမင္းလွည္းႏွစ္စီး သံုးစီးငွားျပီး ျမတ္ေစာညီေနာင္ဘုရားနဲ႔ ပသိေခ်ာင္း-သံေတာင္(၁၃ မိုင္) သြားတဲ့ လမ္းခဲြျဖစ္တဲ့ ေလးမိုင္လမ္းဆံုထိ ျမင္းလွည္းစီးၾကပါတယ္။ လမ္းဆံုကေန ပသိေခ်ာင္းဖက္သြားတဲ့လမ္းေပၚက ေလသာေတာင္ေပၚတက္ျပီး ဘုရားဖူးၾကပါတယ္။ အဲဒီကေန ျပန္ဆင္းလာျပီး လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္းကိုေတာ့ ကပ္ေက်ာ္ကုန္းလို႔ေခၚတယ္။ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚ တက္လိုက္ရင္ ကပ္ေက်ာ္ေစတီေလး တစ္ဆူကို ဖူးျမင္ရပါတယ္။ ခပ္အုပ္အုပ ္ေတာတန္းေလးထဲက ဆည္းလည္းသံ တရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေစတီေလးကို ဖူးရတာ အင္မတန္ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ ေစတီေလးနားမွာ တစ္ပါးတည္း သီတင္းသံုးတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလး တစ္ေက်ာင္းလည္းရွိပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကို ဝတ္ျပဳ၊ လွဴဖြယ္ေတြလွဴျပီး ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ဆက္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာတန္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာေတာ့ ဝါဆုိပန္းဝါဝါေတြ ဟိုတစ္ပင္ဒီတစ္ပင္ အေလ့က် ေပါက္ေနၾကတာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ပန္းေတြကို အလုအယက္ခူးၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။

ေတာတန္းေလးရဲ့ တစ္ေနရာမွာေတာ့ သဘာဝအတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ဂူတစ္ဂူရွိတယ္။ အတြင္းမွာ ေမွာင္ေနျပီး စမ္းေရေတြ တစ္စက္စက္စီးထြက္ေနတယ္။ ပန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ခ်ိဳးၾကရင္း ေရွ႔ဆံုးေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ အဲဒီဂူၾကီးနားေရာက္ရင္ အလိုလိုတံ့သြားၾကျပီး လူၾကီးေတြအလာကို ေစာင့္ၾကပါတယ္။ သတိၱေကာင္းတာပါ။ တစ္ဖြဲ႔လံုးမွာ ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ႏွစ္ေယာက္လား သံုးေယာက္လားပါပါတယ္။ ေယာက်္ားသားဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ညီဝမ္းကြဲရယ္ ႏွစ္ေယာက္ၾကီးမ်ားေတာင္ပါ။ ေတာလမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ သြားၾကရင္း ဟုိးဖက္ထိပ္ေရာက္ေတာ့မွ ကားလမ္းမေပၚျပန္ေရာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီကေန လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကျပီး ျမတ္ေစာညီေနာင္ဘုရားသြားတဲ့ လမ္းေပၚက ျမက်ိဳင္းေတာင္ဘုရားနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆီကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။

ဘုရားနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ပန္းအိုးေတြအကုန္ ဝါဆိုပန္းေတြနဲ႔ ေဝဆာေနေအာင္ လဲလွယ္ ကပ္လွဴၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကို အသင့္ယူလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ လွဴဖြယ္ေတြလွဴ၊ သီလယူ၊ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကျပီး ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုန္းေပးျပီေတာ့မွ မြန္းမတည့္မီ ေန႔လည္စာကို အားလံုးဝုိင္းဖြဲ႔စားၾကတာေပါ့။ သူ႔အိမ္ကိုယ့္အိမ္က ဟင္းေတြအစံုအလင္နဲ႔ အင္မတန္စားေကာင္းလွပါတယ္။ ေန႔လည္ခင္းမွာေတာ့ လူၾကီးေတြက ဘုရားထဲသြားျပီး တရားထိုင္ ဘုရားရွိခုိးေနၾကခ်ိန္မွာ ကေလးေတြကေတာ့ က်ယ္ဝန္းျပန္႔ျပဴးလွတဲ့ ဘုရားပရဝုဏ္ထဲမွာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားရတာ ေမာရပန္းရမွန္းေတာင္ သတိမရၾကပါဘူး။ ညေန ေနေအးေတာ့မွ ဘုရားကန္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ဦးခ်ျပီး အားလံုးျပန္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ အခုေတာ့ အဘြားေတြလည္း အသက္ေတြ အေတာ္ေလးရလာၾကျပီမို႔ မသြားႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ အိမ္ကိုဖံုးဆက္ေတာ့မွ ေမးၾကည့္ရဦးမယ္။