ေနမညိဳခင္

ေရတံခြန္ကေန ျပန္အတက္ ေရတံခြန္ေက်ာင္းကို မသြားခင္ ေတာင္ေပၚေရတင္တဲ့ ကန္ဖက္ကို သြားခဲ့ေသးတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေဘးက ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ေနရာမွာ ကိုရင္ေလးေတြ ေရလာခ်ိဳးေနၾကတာေတြ႔လို႔ ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုရင္တစ္ပါးက လွမ္းတားတယ္။ မၾကိဳက္လို႔မ်ားလား ထင္မိတာ။ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေနတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြကိုပါ လွမ္းေခၚျပီး ကိုရင္ေတြအားလံုး ဓါတ္ပံုရိုက္ခံခ်င္ၾကတာဗ်။ တကယ္ေတာ့ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ေတြနဲ႔ သကၤန္းရံုထားလို႔သာ ကိုရင္ေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ကေလးသဘာဝ ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိၾကတုန္းဆိုေတာ့ ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံရတာကို ေပ်ာ္ေနၾကရွာတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ဒီပံုေလးကို တင္ျဖစ္တာပါ။

ဒီေနရာက ေရတံခြန္ရွိတဲ့ ေခ်ာင္းရဲ့ အထက္ပိုင္းတစ္ေနရာကို ဆည္ထားတဲ့ ကန္ပါ။ ဒီကန္ကေန ပိုက္ေတြ ေမာ္တာေတြနဲ႔ ေရေလွာင္ကန္ အဆင့္ဆင့္ကို ေရစုပ္တင္ ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ ေတာင္ေပၚကို ေရတင္ရပါတယ္။ ပံုထဲက ဒီေနရာနဲ႔ တစ္ဆက္တည္းမွာ ၾကည္လင္ေအးစက္ျပီး ေရကန္လိုျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာ ရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ ေရာက္တုန္းက ေရတံခြန္ဆင္းတာ မ်က္စိလည္ျပီး ဒီေရကန္နားကို ေရာက္သြားတယ္။ ေရတံခြန္ကို ရွာမေတြ႔ဘူး။ မိုးတြင္းမဟုတ္လို႔ ေရတံခြန္မရွိတာလို႔ ယူဆျပီး သယ္လာတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဘူးေတြ ဖြင့္စား ေရစိမ္ျပီး ျပန္တက္ခဲ့ၾကတာေလ။ မီးၾကိဳးေတြ ဆြဲထားတဲ့ တိုင္ေတြ၊ လိုင္းေတြလည္း ေရတံခြန္ေက်ာင္းထဲကေနပဲ ျဖတ္သြားပါတယ္။

ေရကန္ကေန ဆက္တက္လာေတာ့ ေရတံခြန္ေက်ာင္းလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ဓါတ္ေပါင္းစံု ကုိးနဝင္းေက်ာင္းရွိရာကို ေရာက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းမွာ ဉာဏ္ေတာ္အစားစားရွိတဲ့ ေစတီေတြ အစီအရီတည္ထားတာ ဖူးရတယ္။ ဆႏၵရွိလို႔ ေစတီလွဴခ်င္တယ္ဆိုရင္ အလွဴေငြလွဴျပီး ကမၺ်ည္းထိုးလွဴႏိုင္သလို၊ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္လဲ လာတည္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ၾကားပါတယ္။ ေရတံခြန္ေက်ာင္းကို လာေရာက္တဲ့ ဘုရားဖူးမွန္သမွ် ယုတ္လတ္ျမတ္မေရြး သတ္သတ္လြတ္ ထမင္းဟင္းကို သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းထဲမွာ အေမာေျပ ေသြးေဆးဗူးၾကီးနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းလဲ ခ်ေပးထားပါတယ္။ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ ေရလွဴအသင္းက လွဴထားတဲ့ စတီးေရသန္႔တိုင္ကီၾကီးကလဲ ေသာက္ခ်င္စရာပါ။ လွဴထားၾကတဲ့ ဆန္အိတ္ေတြလည္း မနည္းပါဘူး။

ေက်ာင္းဝန္းထဲက ေရကန္တစ္ကန္ကေတာ့ သဘာဝအတိုင္း စိမ့္ေနတဲ့ သဲေျမထဲ ပိုက္ကို ႏွစ္ထားတာကေန အလိုအေလ်ာက္ ေရေတြ တစက္စက္က်ေနတာ ျမင္ရတာနဲ႔ကို ေရခ်ိဳးခ်င္စရာ ေကာင္းတယ္။ ေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေတာ့ ေရတံခြန္မွာတုန္းက ဆံုခဲ့ၾကတဲ့ ေဆး-၁ က ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားအဖြဲ႔က ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။ ဘုရားကန္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ဦးခ်ျပီး အလွဴေငြကပ္ၾကပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က အလွဴခံေတြနဲ႔ ပက္သက္ျပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ျဖစ္လို႔ သူတို႔ေလာေလာလတ္လတ္ အလွဴခံ ၾကံဳခဲ့ရတာေတြ ျပန္ေျပာျပလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ရွင္းျပခဲ့ပါေသးတယ္။

အေမာေျပျပီဆိုေတာ့မွ ဆရာေတာ္ကို ဝတ္ခ်ျပီး သူတို႔အဖြဲ႔နဲ႔ တစ္ေပါင္းတည္းပဲ အတက္ခရီးကို စခဲ့ၾကတယ္။ ဒီဖက္လမ္းက ပိုနီးေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ေနရာေတြ အေတာ္ေလး မတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေလး ရွိေသးေတာ့ ဆင္းလာခဲ့တဲ့ က်ီးပါးစပ္လမ္းထက္စာရင္ ေနပူသက္သာေသးတယ္။ လမ္းမွာ ေရသြယ္တဲ့ပိုက္ၾကီးေတြ၊ ေရတင္တဲ့ ေရစက္စခန္းေတြရွိပါတယ္။

ဒီအတက္လမ္းက ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ေက်ာက္သမၺာန္ေစတီေလးနားက ေလွကားထစ္ေတြဆီကို လမ္းေပါက္တယ္။ ရိုးရိုးေလးအဆင့္ျမင့္တည္းခိုရိပ္သာ ေရွ႔နားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က က်ိဳက္ထိုေဟာ္တယ္ ေဆးေက်ာင္းအဖြဲ႔က ရိုးရိုးေလးမွာ တည္းေတာ့ တမင္တကာ ဒီလမ္းက ေရြးျပီး တက္လာၾကတာ။ ဇာတ္လိုက္ပါေပလို႔ပဲ။ ေရာက္ခါနီးမွ ဟိုေကြ႔ရမလို ဒီေကြ႔ရမလို ျဖစ္ေနေသးတယ္။ လမ္းမွာ ထင္းေတြ ခုတ္လာၾကျပီး ထင္းစည္းေတြကို ဒီလိုပဲ ထားခဲ့ၾကတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သယ္မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မ ၾကည့္ေသးတယ္။ မလြယ္ဘူးဗ်။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္စီးတယ္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ေရတံခြန္ခရီးကို ေအာင္ျမင္စြာ ဆင္းတက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခဏနား ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနက ဝင္ခ်င္ေနျပီ။ ေတာင္ေပၚကေန ေနဝင္ခ်ိန္ေလးအမွီ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ခ်င္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို အတင္းႏွိဳးရတယ္။ သူေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အထိ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဟိုတယ္ဝန္းထဲမွာ လုပ္ေပးထားတဲ့ ရွဳခင္းသာ ေနရာကေန ရသေလာက္ေတာ့ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ပံုထဲမွာ ဂ်က္ေလယာဥ္လား မသိဘူး ပ်ံေနတာ အျဖဴေရာင္တန္းေလးပါ ပါေသးတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အေပ်ာ္တမ္းကင္မရာဆိုေတာ့ အေပ်ာ္ပံုေလာက္ပဲ ထြက္ပါတယ္။ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ။

ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတက္ ဘုရားဝတ္ျပဳျပီး ေဆးေက်ာင္းအဖြဲ႔နဲ႔ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ တံျမက္စည္းလွည္းၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဂိမ္းကစားတယ္။ နည္းနည္းမိုးခ်ဳပ္မွ လမ္းခြဲျပီး ဟိုတယ္ျပန္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔နံနက္ဆိုရင္ ေတာင္ေပၚကေန ေျခလ်င္ခရီးနဲ႔ ျပန္ဆင္းပါျပီ။

Bonus

ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေန က်ီးပါးစပ္ဖက္ကိုဆင္းတဲ့ ေလွကားထိပ္နားမွာ လမ္းျပ ကေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခၚသြားတဲ့ လမ္းျပဇာတ္လိုက္ပါ။ တစ္လမ္းလံုး ဘာေကၽြးေကၽြး မစားပါဘူး။ ဇာတ္လိုက္က သူ႔အထာနဲ႔ သူဗ်။ ေရတံခြန္ေက်ာင္း ေရာက္ေတာ့မွ ထမင္းစားပြဲ အုပ္ေဆာင္းဖြင့္ျပီး အားပါးတရ တုတ္ေတာ့တာပဲ။ ဆရာေတာ္က သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒီေကာင္ အျမဲအားေပးေနၾကလို႔ မိန္႔တယ္။ ေက်ာင္းမွာဆိုေတာ့ အားမနာတမ္း ဝဝစားလို႔ရတယ္ေလ။ သူ႔ပံုကို ရိုက္မွာစိုးလို႔ ထြက္ထြက္ေျပးတဲ့ ဇာတ္လိုက္က သူမ်ားကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႔ ကင္မရာကိုင္ရမွာေတာ့ အေတာ္စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်။ လိုက္ပို႔သမွ် ဘုရားဖူးေတြကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးေနၾကဆိုေတာ့လည္း ကင္မရာနဲ႔ မစိမ္းေလဘူး။