အေၾကြးရွင္းတမ္း

ခရီးေရာက္မဆိုက္ ပို႔အသစ္တင္ဖို႔ ပ်င္းေနတာကို အေၾကြးလာေတာင္းတဲ့သူက ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးတာ ဝါသနာပါေပမယ့္ ကိုယ္သန္ရာကိုပဲ ေရးခ်င္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔အေၾကာင္းအရာေတြကို မေရးတတ္ပါဘူး။ “အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း အစားမေတာ္ တစ္လုတ္”ဆိုသလိုပဲ အေရးမေတာ္ေတာ့ တစ္ပုဒ္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္မွာ စိုးပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သြားသတိ စားသတိ ေရးသတိနဲ႔ လုပ္ေနရတယ္။

ခင္မင္ရာ ခင္မင္ေၾကာင္းေတြကို TAG ကမာၻ TAG ေရစီးထဲကို ဆြဲဆြဲေခၚၾကတဲ့ဓေလ့က ဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ အေတာ္တြင္က်ယ္ပါတယ္။ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္လတ္လတ္ ေမ်ာပါေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီေရစီးထဲကို လုိက္ပါစီးေမ်ာဖို႔ ပထမဆံုးမ်ားဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပထမဆံုး ခင္မင္စြာ TAG သြားတဲ့သူကေတာ့ အစ္ကိုၾကီး ကိုေအာင္သာငယ္ ပါ။ (အစ္ကိုၾကီးခင္ဗ်ာ... ပထမဆံုးမ်ားကို ေခါင္းစဥ္ခြဲေလးမ်ားျဖင့္ တင္မည္႔အစား မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ပထမဆံုးနဲ႔ တစ္ၾကိမ္တည္းသာ လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ သတိုးသားအရံ ဆိုသည္႔အေၾကာင္းကို အျမင္ပသာဒလွပေအာင္ အဆင္တန္ဆာစကားလံုးမ်ားနဲ႔ တင္ဆက္ေရးသားထားပါတယ္။ အားပါးတရမဟုတ္ေပမယ့္ ေက်နပ္ႏိုင္မွာပါ။ အားလံုးကုန္စင္ေအာင္ဖတ္ရွဳျပီး စာမူခ ပါ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခ်ီးျမွင့္ေပးေစလိုပါတယ္)

ဒုတိယေျမာက္ တြန္းခ် (အဲ..)ဆြဲေခၚတဲ့သူကေတာ့ မၾကီးတန္ခူး ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ေရးခိုင္းခဲ့တာပါ။ အခ်စ္နဲ႔ေဝးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္အေၾကာင္းေရးခိုင္းေတာ့ “အလင္းျပန္နိယာမ”ဆိုတဲ့ အခ်စ္ပို႔စ္ေလးက သိပ္ျပီးမလွပလိုက္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ လွလားမလွလားေတာ့ မသိဘူး။ ေရးခိုင္းခဲ့တဲ့ မၾကီးတန္ခူး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ စာမူခ လာေပးတာ မေတြ႔ရဘူး။ (ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေရးျပီးေၾကာင္း သြားမေျပာခဲ့ရပါဘူး)။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းမွာ ေတာင္ငူသားတစ္ေယာက္ အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ေရထိပန္းႏွယ္ လန္းဆန္းသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မၾကာခင္ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ ထပ္ေရးဦးေတာ့မွာမို႔ TAGထားဖူးတဲ့ မၾကီးတန္ခူးေရ စာမူခေတြ ေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ်ိဳ႔။

အခုေနာက္ဆံုးအေၾကြးလာေတာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေလးကေတာ့ သူငယ္နာမစင္ေသးတဲ့ သားသားေလး ဂ်ဴလိုင္အိပ္မက္ ပါ။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဒီကေလးႏွယ္။ ဒီအရြယ္ၾကီးက်မွ ကာတြန္းကားအေၾကာင္း ေရးေပးရဦးမတဲ့။ သူ႔ဟာသူ ကေလးစိတ္မကုန္လို႔ ကာတြန္းၾကိဳက္တာ ၾကိဳက္ပါဗ်ာ။ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း သူတုိ႔ဝါသနာ သူတို႔ဗီဇေလးေတြကို အသက္ဘယ္ေလာက္ၾကီးၾကီး မေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ရည္းစားေတာင္ မရေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကာတြန္းကားအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနရင္ မၾကီးမငယ္နဲ႔ ကာတြန္းကားေတြ ၾကိဳက္ေနတယ္ဆိုျပီး အဘယ္လံုမပိ်ဳက ဒီသူငယ္ကို စိတ္ဝင္စားပါ့ေတာ့မလဲ။

ဒါေပမယ့္လည္း ဒါေပမယ့္လည္းေပါ့ဗ်ာ။ ကေလးဆိုတာမ်ိဳးက သူတို႔လိုခ်င္တာမရရင္ အင္မတန္ ဂ်ီ က်တတ္တာကလား။ အနည္းဆံုး ေခ်ာကလက္စားခ်င္ေနတဲ့ ကေလးကို သၾကားလံုးေလာက္ေတာ့ ေပးမွ ေတာ္ေပလိမ့္မေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သားသားဂ်ဴလိုင္ေရ ကာတြန္းကားေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္။ ဦးဦးေတာင္ငူ ငယ္ငယ္က ကာတြန္းကားေတြ ၾကည့္ခဲ့ၾကိဳက္ခဲ့ စြဲလန္းခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ခုခိ်န္မွာေတာ့ အဘယ္ဇာတ္လမ္းကိုမွ တိတိပပ မမွတ္မိေတာ့လို႔ပါ။ ကာတြန္းကားအစား ဒီဘေလာ့ဂ္ဖတ္မိသူ အမ်ားသူငါေတြလည္း မိမိတုိ႔ရဲ့ ရင္ေသြးငယ္မ်ားကို ျပန္ေျပာျပႏိုင္ေအာင္၊ လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးေတြလည္း တူငယ္ တူမငယ္ေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပႏိုင္ေအာင္ ဦးဦးေတာင္ငူ မွတ္မိေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္က လံုမေလးမဂၢဇင္းမွာပါခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို တင္ေပးပါ့မယ္ကြယ္။ ပံုျပင္ေလးဖတ္ျပီးရင္ သားသားဂ်ဴလိုင္အပါအဝင္ ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္ခင္သူအေပါင္း ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါလိမ့္မယ္ကြယ္။ ေၾသာ္ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ဦးဦးေတာင္ငူရဲ့ မူအတိုင္း ေတာင္ငူသား version နဲ႔ ခပ္ပါးပါးေလးေတာ့ ဆန္းသစ္ေပးထားပါတယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရွဳ အားေပးၾကပါခင္ဗ်ား။